मारवा, Mārawā

Όνομα Ţhaţa που παίρνει το όνομά του από τον ομώνυμο Rāga. O Rāga Māravā παίζεται την ώρα που πέφτει ο ήλιος, είναι δηλαδή Rāga για την δύση. Αν και ο Rāga Māravā είναι πάντα εξατονικός και δεν περιλαμβάνει την πέμπτη καθαρή (Pa), το Māravā Ţhaţa (επειδή εξ ορισμού πρέπει να είναι επτατονικό) περιλαμβάνει τις Svara Sa re Ga Ma Pa Dha Ni (1 2♭ 3♮ 4♯ 5 6♮ 7♮). Αυτή η διένεξη είναι ένα από τα αδύνατα (σύμφωνα με μια αντίπαλη θεώρηση) σημεία της ταξινόμησης του Bhātkhande.

Χαρακτηριστικές φράσεις για τον Rāga Māravā είναι οι Sa Ni Dha, Dha Ni re Ga Ma Dha Ni Sa, Sa re Ni Dha Ma Ga re Ni Dha Sa. Καθώς δεν υπάρχει η Pa, η σχέση πέμπτης Dha – Ga αποκτά καίρια σημασία και αναδεικνύεται συχνά. Κάποιοι θεωρητικοί θεωρούν ως Vādī την Dha και ως Samvādī την Ga, αλλά κάποιοι άλλοι θεωρούν το ανάποδο πιο σωστό. Πάντως, η ανάδειξη του (χαμηλότερου, ιδιαίτερα) Dha ως νότα αφετηρίας ή κατάληξης των μελωδικών φράσεων, η ενισχυμένη σχέση πέμπτης Ďha – Ga και η πολύ συχνή παράλειψη του Sa στις ανοδικές κινήσεις, δίνει την αίσθηση χρήσης μείζονας πεντατονικής (1 2 3 5 6) πάνω στο Dha. Αυτό έχει ένα πολύ ιδιαίτερο ακουστικό και αντιληπτικό αποτέλεσμα, καθώς δίνεται η αίσθηση μια δι-τονικότητας με δύο τονικές βάσεις: το Sa και το Dha.

Ο Mārawā έχει το ίδιο τονικό υλικό με τους Rāga Puria και Sohini. Η Ινδή θεωρητικός Anupam Mahajan έχει επεξεργαστεί αρκετά καλά τις ιδιομορφίες που τις ενώνουν αλλά και τις διαφοροποιούν. Οι Ινδοί θεωρητικοί και εκτελεστές θεωρούν μεγάλη υπόθεση το να μπορεί κανείς να παίζει, αλλά ιδιαίτερα να τραγουδά, τον Mārawā με σωστό κούρδισμα. Λέγεται ότι το re πρέπει να είναι τοποθετημένο σε υψηλότερο τονικό ύψος στον Mārawā από ό,τι στον Puriya, κι αυτό νομίζω ότι μπορεί να το επιβεβαιώσει η συγκριτική ακρόασή τους. Επίσης, το οξυμένο re πρέπει να ενισχύει την ακουστική εντύπωση της μείζονας πεντατονικής πάνω σε Dha, γιατί είναι πλέον μια «λαμπερή» μεγάλη τρίτη, κι όχι απλά μια μικρή δεύτερη πάνω στο Sa.