भजन / Bhajan

Ινδουϊστικά ή Σικιστικά δοξολογικά τραγούδια (ύμνοι) για λατρευτικούς σκοπούς που, αν και στην κοινή αντίληψη θεωρούνται από τις αρχαιότερες μορφές ινδικού τραγουδιού που σχετίζονται με την Sāma Veda, στη μορφή που τα γνωρίζουμε καλλιεργήθηκαν ουσιαστικά ανάμεσα στον δέκατο-τέταρτο και δέκατο-έβδομο αιώνα, με έμφαση στον δέκατο-έκτο. Πρόκειται συνήθως για απλά τραγούδια όπου κάποια μελωδικά και ρυθμικά σχήματα επαναλαμβάνονται συνέχεια, ενώ στους στίχους τους εκφράζεται η αγάπη προς το Θείο και η υποταγή σε αυτό μέσω του τραγουδιού. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλή όχι μόνο στις λαϊκές τάξεις της Ινδίας και στους πιστούς Σικ (για τους οποίους είναι ιερό καθήκον να ακούν και να τραγουδούν τους ύμνους του Śri Guru Granth Sahib), αλλά και στους Δυτικούς που ασχολούνται με τη γιόγκα, την Ινδική θρησκευτικότητα και το διαλογισμό μέσω της επαναλαμβανόμενης εκφοράς κάποιων Māntrā.

Αν και τα μουσικά χαρακτηριστικά των Bhajan δεν είναι ιδιαίτερα τυποποιημένα, μπορούν γενικά να περιγραφούν ως εναλλαγές ενός σταθερού Sthāyi (σε ρόλο Refrain) με διάφορα Antarā (στο τελευταίο των οποίων οι στίχοι συχνά σχηματίζουν ακροστιχίδα με το όνομα του συνθέτη ή ποιητή). Οι Ali Akbar και G. Ruckert αναφέρουν το ακόλουθο απόσμασμα από ποίημα του Tulsidas:

Με κάποιον τρόπο, λέει ο Τούλσι, Ω εσύ που εκπέμπεις ευσπλαχνία,
άσε με να βρω στα πόδια σου ένα καταφύγιο γαλήνης.

Σύμφωνα με κάποια άλλη περιγραφή, τα Bhajan έχουν μελωδία Sthāyi (πρώτη / κύρια, στην οποία προσαρμόζονται οι περισσότεροι στίχοι) και μελωδία Antarā (δευτερεύουσα, που κινείται σε ψηλότερη περιοχή της έκτασης, και στην οποία προσαρμόζονται λιγότεροι στίχοι). Μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι οι πιο απλές μορφές τους μοιάζουν με τα τραγούδια Dhuna, ενώ οι πιο περίτεχνες πλησιάζουν την πολυπλοκότητα των Ţhumrī. Το σίγουρο είναι ότι (πρέπει να) αποπνέουν την Bhakti Rasa (ευλαβική διάθεση).

Οι κυριότερες παραδόσεις εκτέλεσης Bhajan είναι αυτές των Nirguni, Gorakhanathi, Vallabhapanthi, Ashtachhap, Madhura-bhakti. Γνωστοί παλαιότεροι συνθέτες Bhajan υπήρξαν οι Ravidas, Tulsidas, Surdas, Mīra Bai, Narottama Dasa και Kabir. Ποιήματα αυτών των πρώτων ποιητών έχουν μελοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, και όταν μιλάμε για κάποιο " Bhajan του Mīra " εννοούμε ότι το κείμενο είναι με βεβαιότητα του ποιητή Mira, η μουσική ωστόσο μπορεί να είναι άλλου. Επίσης, οι μελωδίες μπορεί να εμπλουτίζονται και να παραλλάσσονται από τον τραγουδιστή. Στον εικοστό αιώνα, και κυρίως μέσω του έργου των V. D. Paluskar και Vishnu Narayan Bhātkhande, τα Bhajan άρχισαν να προτιμώνται και για βραδιές κλασικής μουσικής.